Παίρνοντας το μυαλό μου πίσω, αρκετά χρόνια πριν (περίπου 20), έρχονται εικόνες ξεγνοιασιάς και ατελείωτου παιχνιδιού έξω στη γειτονιά μέχρι που νύχτωνε. Έτρεχες σπίτι για φαγητό, μπάνιο και ύπνο γιατί την επόμενη μέρα είχες σχολείο.
Ελπίζω και η Κατερίνα να ζήσει παρόμοιες εμπειρίες όσο δύσκολο κι αν είναι στη σημερινή εποχή που όλο αλλάζει, αλλά θέλω να πιστεύω ότι στο χέρι μας είναι.
Σκοπός μου εμένα αλλά και έσενα φαντάζομαι, είναι να μεγαλώσουμε χαρούμενα παιδιά σωστά;
Δες πιο κάτω τα παιχνίδια:
1Σχοινάκι
Το σχοινάκι ήταν ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια. Χρειαζόταν ένα μεγάλο λάστιχο και δυο κορίτσια μέσα στο λάστιχο για να δημιουργούν τα σχήματα που εσύ έπρεπε να “πεταχτείς”.
Η αδερφή μου ήταν πολύ καλή θυμάμαι, γιατί απ’ ότι φαίνεται ήταν πλεονέκτημα για το τελευταίο επίπεδο να είσαι ψηλή, αφού ήταν το πιο δύσκολο. Τι να πούμε κι εμείς οι κοντές. Ήμασταν αλλού καλές (λέμε τώρα…).
21 2 3 Φλαπ!
Το παιχνίδι αυτό ήταν πολύ ωραίο. Ένας έκανε τη “μάνα” και ήταν γυρισμένος στον τοίχο. Οι υπόλοιποι έπρεπε να σταθούν σε μια ευθεία 4 – 5 μέτρα μακριά.
Η “μάνα” έλεγε τη φράση “1-2-3 Φλαπ” και γύριζε απότομα. Ενόσω ήταν γυρισμένος, οι υπόλοιποι προχωρούσαν κοντά με σκοπό να την αγγίξουν.
Αν κάποιος έφτανε στη “μάνα” και την ακουμπούσε τότε έτρεχαν όλοι πίσω. Όποιον ακουμπούσε γινόταν αυτός η “μάνα”.
3Χωστό
Το παιχνίδι αυτό ήταν αγαπητό σε κάθε γειτονιά. Θυμάμαι να το παίζω με τα ξαδέρφια μου έξω στη γειτονιά τους, νύχτα, με το αίσθημα του φόβου, του αγνώστου να κυριαρχεί.
“Το σπίτι” συνήθως ήταν μια κολώνα στο σπίτι του θείου του Στέλιου και όλοι σκορπιζόνταν κοντά στη γειτονιά για να βρουν μια κρυψώνα.
Κάποιες φορές όμως, ο τελευταίος (με τη καλύτερη κρυψώνα εννοείται),προλάμβαινε και έλεγε “Φτου για ούλλους”. Πράγμα που νευρίαζες αν ήσουν εσύ η “μάνα”, γιατί έπρεπε να μείνεις ξανά να φυλάς το σπίτι.
4Βασιλέας
Ο Βασιλέας ήταν ένα εύκολο παιχνίδι γιατί το μόνο που χρειαζόσουν ήταν μια κιμωλία και μια πέτρα.
Έφτιαχνες το συγκεκριμένο σχέδιο στο πάτωμα με τα τεράγωνα και τους αριθμούς και ξεκινούσε το παιχνίδι. Ο τελευταίος αριθμός θυμάμαι ήταν ο πιο δύσκολος να το πετύχεις!
5Πατητό
Το πατητό ήταν ένα παιχνίδι που αν τύχαινε να το παίζεις με αγόρια σίγουρα μετά ήθελες γιατρό γιατί επονούσες τα πόδια σου (έλεος πάτα πιο σιγά).
Έφτιαχνες ένα κύκλο με τα πόδια ενωμένα και με τρια βήματα έπρεπε να πας όσο πιο μακρυά μπορείς.
Τώρα που το σκέφτομαι πάλι ήταν πιο ευνοϊκό το παιχνίδι για τους ψηλούς γιατί πήγαιναν πιο μακρυά (anyway!)
Αφού σκορπίζονταν, έλεγαν με τη σειρά τη λέξη πα – τη – τό και όποιον έφταναν με τρια βήματα τον πατούσαν και τον έβγαζαν έξω.
Αυτά είναι κάποια από τα παιχνίδια που έπαιξα στην αυλή, στη γειτονιά, στο σχολείο. Με αυτά γελάσα, έκλαψα αλλά πάνω απ’ όλα διασκέδασα.
Εσύ έπαιζες κάποιο από αυτά όταν ήσουν παιδί;
